شکر تک نفره

شکر تک نفره شکر شامل گلوکز، فروکتوز، گالاکتوز است که در بسیاری از گیاهان، میوه‌ها و لبنیات وجود دارد. “شکر تکنفره”

نزدیک به ۸۰٪ از شکر تولیدی در جهان از نیشکر و مابقی از چغندر قند به‌دست می‌آید.

“شکر تک نفره” نام عمومی برای کربوهیدراتهای محلول در شیرینی هایی است که  بسیاری از آنها در مواد غذایی استفاده می شوند.

قندهای ساده مونوساکاریدها نامیده می شوند و شامل گلوکز ، فروکتوز و گالاکتوز می شوند.

قندها در بافت های بیشتر گیاهان یافت می شوند 

ساکارز به ویژه در نیشکر و چغندرقند غلیظ شده است

چغندر قند و نیشکر از جمله این گیاهان هستند. شکر تک نفره 

نیشکر در شبه قاره هند گرمسیری و آسیای جنوب شرقی منشا گرفته است 

زنجیرهای طولانی تر از مولکول های قند ، الیگوساکاریدها یا پلی ساکاریدها نامیده می شوند.

برخی از مواد شیمیایی دیگر ، مانند گلیسرول و الکل های قند ، ممکن است طعم شیرینی داشته باشند

اما به عنوان قند طبقه بندی نمی شوند. 

ویژگی شکر تک نفره

شکر تک نفره می توان علاوه بر رعایت بهداشت ، زیبایی و سهولت استفاده را در زمان مصرف بدست آورد.

در مناطق شرجی و مرطوب که امکان استفاده از شکرپاش وجود ندارد می توان  از محصولات شکر استفاده کرد.

در بسته بندی محصولات شکر تکنفره از لایه پلی اتیلن استفاده گردیده است.

مالکین برندهای تجاری که مایل به تولید شکر تکنفره با برند خود می باشند

ساکارز در غذاهای آماده (به عنوان مثال کوکی ها و کیک ها) استفاده می شود

بعضی اوقات به نوشیدنی های تجاری موجود اضافه می شود و ممکن است توسط افراد به عنوان شیرین کننده برای غذاها (به عنوان مثال نان تست و غلات) و نوشیدنی ها (به عنوان مثال قهوه و چای) استفاده شود.

میانگین مصرف افراد هر سال حدود 24 کیلوگرم (53 پوند)  و در کشورهای توسعه یافته 33.1 کیلوگرم (73 پوند) است که معادل بیش از 260 کالری غذایی در روز می باشد.